Meer diversiteit en inclusie in je team? Koester je idealisten.

Veel leidinggevenden breken hun hoofd over de vraag hoe ze een meer inclusieve cultuur kunnen neerzetten in hun team. Welke interventies zijn er nodig? HR-instrumenten? Training? Een vaste vraag in het Medewerkerstevredenheidonderzoek? Moet er een onderzoek komen van een externe consultant? 

We moeten toch meegaan in onze tijd en een goede afspiegeling zijn van de maatschappij! Iedereen moet zichzelf kunnen zijn in ons team en iedereen moet zich veilig voelen! Maar als je eerlijk bent, dan weet je dat er nog een flinke eenheidsworst is in je team. Dat er stiekem nog vaak grapjes gemaakt worden over afkomst of sekse. En dat vooral de mensen die behoren tot de dominante groep veel ruimte in durven te nemen in de vergaderingen. 

Het aanpassen van HR-instrumenten of andere technische ingrepen helpen nauwelijks tot niks voor het veranderen van de cultuur. Cultuur is iets wat tussen mensen gebeurt. Cultuur zit in welke grapjes er worden gemaakt bij het koffieapparaat, en niet in welke mooie woorden er in het jaarplan staan. Cultuur kan je niet afdwingen met een vraag in de tweejaarlijkse enquête. 

Cultuur kan alleen door inspiratie gaan schuiven. Cultuur verandert als je mensen raakt op een emotioneel niveau. En als dat emotionele inzicht vervolgens sociaal gedeeld wordt. 

Wat je nodig hebt, om cultuurverandering aan te jagen, is één persoon die het nieuwe gedrag laat zien. En die dat op een inspirerende manier kan doen. Dat is wat het vlammetje van cultuurverandering kan ontsteken. 

Cruciaal is vervolgens, om deze ontstekingsvlam om te laten slaan in een vuurtje van cultuurverandering, om deze mensen te koesteren. De change maker die uit zichzelf het nieuwe gedrag laat zien, is intrinsiek gemotiveerd. Zij of hij is iemand die een eigen moreel kompas heeft, die origineel durft te zijn, die op de troepen vooruit durft te lopen. Iemand die vanuit principes leeft. Een idealist. 

Maar dit vraagt moed. En de de idealist loopt risico. Nieuw gedrag laten zien is confronterend voor de rest van de mensen die nog vastzitten in een oud patroon. “Blijkbaar is hoe wij het doen niet goed?” Als mensen de kans krijgen om deze persoon weg te zetten als belachelijk, dan zal de verleiding dus groot zijn. Voor de leidinggevende ligt hier een belangrijke verantwoordelijkheid. 

Om de idealist te koesteren. Ruimte te geven. Te beschermen. Om het geluid dat hier gehoord wordt te versterken. Om te laten zien dat je zelf geïnspireerd raakt. Het gedrag zelf ook over te nemen. Openlijk te waarderen wat deze persoon doet. 

Want een inspirerende idealist in je team hebben, is waardevoller dan welke HR-beleidsinterventie dan ook. 

Wie is of zijn de idealist(en) in jouw team? Wat kan jij vandaag nog doen om deze mensen een duwtje in de rug te geven?